به گزارش خبرنگار مهر، این اثر برگرفته از بیش از هزار پست مجازی است که بین سال‌های ۹۱ تا ۹۴ نگاشته شده است. راوی این داستان پدر پسرک است که در تمام این روزهای سخت دلنوشته‌های خود را به نثری خودمانی برای مخاطبینش نگاشته است.
در این روایت گاهی از خوشی‌های کوچک او و پسرش می‌شنوید و گاهی با غص‌ها و دل نگرانی‌هایش همراه می‌شوید. زمانی قطعه شعری از او و لحظه‌ای شکری یا شکایتی. در عین حال هیچگاه در این سالیان اسمی از پسرک و پدر او برده نشده است و آنها در گمنامی خواسته‌اند که تنها نماینده ای باشند از هزاران خانواده درگیر با اوتیسم و سرطان.
امید است با آشنایی بیشتر جامعه با این مشکلات علی الخصوص اختلال اوتیسم، این کودکان معصوم بتوانند زندگی بهتری داشته باشند.
مستند رادیویی پسرک، نماینده ایران در جشنواره بین‌المللی آسیا اقیانوسیه( ABU ۲۰۱۶ ) شده است.
نظر شما